Ozon jest formą tlenu o trójatomowej cząsteczce. Jest gazem o błękitnym zabarwieniu i charakterystycznym zapachu. W warunkach naturalnych występuje w górnych warstwach atmosfery (na wysokości 10-50 km), otaczając ziemię chroni ją przed promieniowaniem nadfioletowym. Ozon powstaje z tlenu pod wpływem wyładowań atmosferycznych i pod wpływem reakcji chemicznych zachodzących w lasach iglastych (utlenianie terpentyny).

Zasada działania

W miejscu aplikacji wytwarzany jest wysoce reaktywny tlen atomowy w „stanie powstawania", który niszczy natychmiast gatunki prokariotyczne tzn. nieposiadające jądra komórkowego (między innymi bakterie i wirusy) rozkładając ich strukturę.

Według większości autorów 10-sekundowa aplikacja ozonu powoduje zniszczenie 99% bakterii, a 20-sekundowa 99,9%. Powstaje w ten sposób tzw. nisza ekologiczna, która nie sprzyja ich ponownej kolonizacji przez okres od 4 do 6 tygodni. Ozon nie jest toksyczny przy stosowaniu 0,05 ppm przez 8 godzin. W czasie ozonoterapii maksymalne stężenie ozonu w jamie ustnej wynosi 0,01 ppm.